АЛЖИР мұражайы

Мемориалды-мұражай кешені "қайғы арқасы" монументімен ашылады, қасиетті жерге кіруін бейнелейді, онда екі әлемнің тірі және өлі кездесуі өткен және осы уакыттын кездесуі өтеді. Сонымен қатар "қайғы арқасы" әйел-ананы бейнелейді, айырылып қалған күйеүінің, балаларының, жастық шағынын жоғалтканын жоқтауын бейнелейді... Арканын астынан өтіп бара жатканда басынызды иүге ұмытпаңыз!

Екі композиция "Үмітсіздік пен әлсіздік", "Күрес және үміт" – отбасының тарихы, қатыгез уақытымен мәңгі ажыратылған.

Гүлдін үстінде жоғарыда көгершін ұшып, ақ көгершін - бейбітшілік рәмізі. «Еркіндік және құлдық» құрамы мәңгі «Алжир» тұтқындарының қалғандарын, және бостандыққа қашып кеткендерді бейнелейді. Мұражай көрмесі залдын периметрі бойынша орналасып қонақты тұйық шеңбер қамтиды, Қазақстан тарихына батырады. Қамауға және орындау үкімдерге құжаттар, суреттер, диаграммалар, карталар, көшірмелер он екі витриналары көшірмелерін, ежелгі өмір объектілерін, қару-жарақ, барлық бұқаралық қуғын қарсы қазақ халқының күрес кезеңдерін көрсетеді. тәуелсіздік үшін жарқын жауынгерлері арасында патшалық Ресейдің отаршылдық саясатына қарсы шыққан Кенесары Қасымовты атап өтуге болады.

Қазақстан тағдыры үшін «Алаш» саяси партиясының өкілдері Әлихан Бөкейханның, Ахмет Байтұрсынов, Міржақып Дулатов және басқалардын рөлдері маңызды болды. Олар еркін Демократиялық Республикасын орнатуға тырысады. Мың жыл адамдардың өмірінін дәстүрін, мәдениетін, тілін және жолын жоққа келтіруге қатыгез тоталитарлық режим қабылдамады. Террор оның масштабында болмаған құрбаны өздерiнiң ұлтына немесе әлеуметтік жағдайына, кез келген адам болуы мүмкін. Мемлекет және қоғам қайраткерлері, қазақ зиялыларының Тұрар Рысқұлов, Нығмет Нұрмақов, Темірбек Жүргенов, көрнекті ғалымдар Санжар Асфендияров атындағы, Мұхаметжан Тынышбаев, ақындар, жазушылар, Сәкен Сейфуллин, Мағжан Жұмабаев және мыңдаған адамдар Сталиннің саясатымен жойылды.

Ақмола лагерінде 1938 жылдын 6 қаңтарында, үш жасқа дейiнгi балалары бар әйелдер бірінші кезеңі келді. Бұл бүкіл Кеңес Одағының түкпір-түкпірінен келген әйелдер болды: Мәскеу мен Ленинградтың, Украина және Беларусь, Грузия және Армениядан келгендер. Лагерге жету жолы Сталиннің адамгершілікке жатпайтын шарттарымен күрес болды. Жаздык ыстығымен, қыстын суығымен, азық-түлік және су жетіспеушілігімен, шексіз тестілеуімен және қорғаушылардын айқайымен бақытсыз әйелдер күндер, апталар, және тіпті айлар өткізді. Бұның бәрі мұражайдағы Сталиннің вагонында көрсетілген.

«АЛЖИР» әйел тұтқындарының арасында бұрыннан белгілі Кеңес Одағынын әншісі Лидия Русланова, Татьяна Окуневская, Наталья Сац , ақындар мен жазушылардың әйелдері , мемлекеттік басшыларының әйелдері болды. Олар барлық белгілі немесе белгісіз , өздері үшін қарға және ыстыққа қарамай барак салды, жер жыртты , далада егін егті, сиыр және қой бағып , арық бақшалар мен бақтар қолмен жүзеге асыратын тоған қазды. Лагерлі күнделікті өмір жұмыс туралы «Алжир тұтқыны» деген көрме залы көрінісін береді .

«Алжир» диораммасынын нәзік әйел тұтқындар мүсіндерін қарасаныз, олар иттермен, конвоймен қоршалған және темір төсек ,құшақтаған қамыс бар, «Барактағы» балалардын хаттары.

«Тергеушінің кабинеті» Шаршаған көзбен қараған, рух пен ар-ождан адал ғана моральдық күшті және физикалық азап көтере алатын екенін түсінесіз.

Еске Алу қабырғасына 7620 тұтқындарының есімдері жазылған.